Wayang dumadi saking tembung wod "yang/ hyang" angsal ater-
ater wa-. Tegesipun roh ingkang dipepundhinamargi pinercaya roh saged
damel beja cilakanipun manungsa. Wayang punika wewayangan utawi
gegambaran watak lan jiwanipun manungsa. Wayang mujudaken
pangejawantahan pribadi manungsa. Wayang punika pagelaran nganggo bonéka
kang umumé katon éndah ing wewayangané lan dilakokaké déning dhalang
kanthi iringan gamelan.
Bonéka kasebut bisa kang wujud 2 dhimensi utawa wujude 3 dhimensi. Kang
wujud 2 dhimensi umume, kagawé saka kulit (walulang), kang biyasané
kulit sapi, utawi wedhus. Lan kang wujud 3 dhimensi, lumrah digawé saka
kayu kang direnggani penganggo saka kain kang manéka warna adhedhasar
karakter wayang kasebut. Nanging ing sawatara tlatah, uga ana kang gawé
wayang saka suket, lan kerdhus, ananging wayang jinis ngéné iki ora
patia akèh ditemoni. Manut ing kemajuane jaman, wus tinatah lan
sinungging wayang kanthi ngginakaken media digital kanthi piranti empuk
pangolah citra. Wayang kang tinatah lan sinungging kanthi media digital
kasebat e-wayang.
Crita kang dilakonaké dijupuk saka épos Mahabharata lan Ramayana kang uga sinebut Wayang Purwa. Uga ana kang nggelar lakon crita-crita 1001 wengi saka tanah Arab. Wayang kang kaya ngéné iki diarani Wayang Menak. Pagelaran iki misuwur ing tanah Jawa.
Ing pagelaran punika wayang ditancepké ing debog (wit gedhang) ing sisih tengen lan kiwané dhalang. Ing tengah, critané digelar. Sedina sewengi lakon diwedhar.
Wayang iki ora mung sumebar ing Jawa waé, nanging uga ing tlatah liya ing Nuswantara. Pagelaran wayang wis diakoni déning UNESCO ing tanggal 7 November 2003, dadi karya kabudayan kang édi péni ing babagan crita dongéng lan warisan sing berharga banget (Masterpiece of Oral and Intangible Heritage of Humanity). Suwaliké, UNESCO nyuwun supaya Indonesia njaga (preserve) warisan kuwi.[1].
Crita kang dilakonaké dijupuk saka épos Mahabharata lan Ramayana kang uga sinebut Wayang Purwa. Uga ana kang nggelar lakon crita-crita 1001 wengi saka tanah Arab. Wayang kang kaya ngéné iki diarani Wayang Menak. Pagelaran iki misuwur ing tanah Jawa.
Ing pagelaran punika wayang ditancepké ing debog (wit gedhang) ing sisih tengen lan kiwané dhalang. Ing tengah, critané digelar. Sedina sewengi lakon diwedhar.
Wayang iki ora mung sumebar ing Jawa waé, nanging uga ing tlatah liya ing Nuswantara. Pagelaran wayang wis diakoni déning UNESCO ing tanggal 7 November 2003, dadi karya kabudayan kang édi péni ing babagan crita dongéng lan warisan sing berharga banget (Masterpiece of Oral and Intangible Heritage of Humanity). Suwaliké, UNESCO nyuwun supaya Indonesia njaga (preserve) warisan kuwi.[1].
Tidak ada komentar:
Posting Komentar